Op de Hurricane Ridge Road (een 27km lange slingerweg de bergen in) kruiste de eerste zwarte beer onze weg (tenminste een die we allemaal zagen, Inge had er eerder al een gezien). Aanvankelijk schrok hij, ging daarna lekker lui op een boomstam liggen en vertrok uiteindelijk toen wij maar bleven kijken en de camper nog even goed positioneerde om hem nog beter te zien.

De weg naar het Hurricane Ridge Visitor Center was sneeuwvrij, maar verder lag er nog erg veel sneeuw. Fantastich weer vandaag en een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Olympic National Park. Een raaf was wel erg brutaal en werd door Linde zo nu en dan even weggejaagd. De rugzak die even onbeheerd lag, werd gelijk besprongen. Op één meter afstand zijn dat toch best grote vogels.

Dus weer de sneeuwschoenen ondergebonden en een wandelingetje gemaakt. Dit maal gingen de dames en Marijn ieder hun eigen weg, omdat Marijn de discussie met de kleinste twee dames (vooral de allerkleinste) behoorlijk beu was.

Daarna nog even naar de Marymere Falls gelopen. Een eenvoudige wandeling door het regenwoud naar een mooie waterval. Onderweg veel dikke grote bomen behangen met mos, waar Linde en Floor bij één zelfs door openingen in de boom heen konden lopen.

Ten slotte doorgereden naar de Westkust waar het slechtere weer zich al aandiende. De oceaan ging behoorlijk tekeer en het strand lag bezaaid met grote oude bomen als bewijs dat het hier behoorlijk kan spoken.

En alweer staan we op een mooie stille natuurcamping midden in het regenwoud, samen met nog 2 andere campinggasten.