Dag 23: 18 mei 1980
Op de dag dat Marijn 14 werd, ontplofte Mount St. Helen. Wie van jullie kan zich dat nog herinneren?
Na 2 maanden van kleine erupties en meer dan 10.000 aardbevingen veroorzaakte de zoveelste aardbeving een enorme aardverschuiving en volgde de ultieme eruptie. De noordkant van de vulkaan werd volledig weggeblazen, de berg werd op slag 400m lager en 600m2 bos werd verwoest. 57 Mensen kwamen om.
Nadat we de films in het Mt. St. Helens visitor center en in het Johnston Ridge Observatory hadden gezien, kregen we pas echt een indruk van de verwoestende kracht. De film in het Observatory was overweldigend (ook qua geluid) en toen na afloop het gordijn omhoog ging keken we door een enorme glazen wand recht op de vulkaan. Mooi gedaan! Hij is overigens nog steeds actief, waardoor grote delen rondom de berg verboden terrein zijn (en om de natuur zich te laten herstellen).
Aanvankelijk stond Mount St. Helen niet echt op ons programma, maar omdat we er toch zo goed als langs zouden rijden, hadden we het maar ingepland. Nou, daar hebben we geen spijt van. Het heeft best grote indruk gemaakt. De natuur is minder overweldigend, want er is eigenlijk niets meer: een kaal landschap dat zich langzaam herstelt.
Ook op Linde heeft het grote indruk gemaakt wat zich uit in allerlei ‘lastige' vragen en helaas enge dromen.
Reacties
Reacties
He Marijn,
ik wist niet dat je al 53 jaar was?
Dit verklaart misschien de terugtrekkende haargrens ! haha. Ik hoop voor je dat je 14 jaar was in 1980.
(anders moet ik ook 49 zijn en dat kan niet want ik moet nog 40 worden).
Het zal wel een typefoutje zijn geweest.
Hé Polleke,
Welke haargrens? Die tondeuze doet wonderen hier. Geen haargrens meer te bekennen.
Enne, ik zal het verhaal rectificeren.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}