Na het ontbijt zijn we de Shoshone Ice Cave ingegaan. De gids was nogal onervaren, verlegen, praatte binnensmonds en snel, maakte zijn zinnen niet af en vertelde nogal weinig. Kortom daar werden we niet veel wijzer van. Gelukkig had Inge gisteren een boekje gekocht waarin alle in's en out's van de Shoshone Indian Ice Cave verteld werden, dus wij wisten alles al. De lavatunnel was vroeger volledig gevuld met ijs, maar door menselijk ingrijpen was het ijs vrijwel helemaal verdwenen. Inmiddels is de tunnel weer gevuld met een metersdikke natuurlijke ijsvloer die jaarlijks met 10-30cm aangroeit. De grot was niet spectaculair, maar met het achterliggende verhaal wel interessant.

In het souvenirwinkeltje, dat er uiteraard ook was, mochten we allemaal iets uitzoeken (van ons zelf). Floor koos een ringetje, Inge ook en Linde mooie gepolijste steentjes. Voor $3,90 mocht ze een piepklein zakje vullen met steentjes. Met wat hulp van papa lukte het om er 58 in te proppen.

Marijn kocht het boek ‘Hot Springs in the Pacific Northwest', dus vijf kwartier later was het weer zover en lagen we lekker te poedelen. In deze kon je zelfs echt zwemmen! Net toen we terug liepen naar de camper, stopten er twee motorrijders die zich afvroegen wat iemand nu in een badpak deed te midden van lavavelden, terwijl er op het eerste oog geen water te bekennen was.

Daarna verder naar Craters of the Moon National Monument, een woestenij van lavavelden en -tunnels die we morgen verder gaan verkennen.