Vannacht kwamen we om 1.30 uur aan in Sitka en we hebben de camper direct op de eerste de beste parkeerplaats gezet. Vier anderen, die ook van de boot kwamen, volgden snel ons illegaal voorbeeld.

Toen we 's ochtends inkopen gedaan hadden, zagen we een rivierotter voor de kust drijven. Terwijl we daar naar keken, vloog plots een zeemeeuw voorbij, achterna gezeten door een jonge zee-arend. Dit was duidelijk geen spelletje. Even later kwamen er nog 3 zee-arenden bij en gevieren werd de zeemeeuw onderschept in de lucht. Een mevrouw uit Sitka zag het tafereel ook vanuit haar tuin en kwam razend enthousiast op Marijn afgelopen (of was het zijn camera?). Zoiets had ze nog nooit gezien, vertelde ze.

Nadat we met veel moeite het Visitor Center in Sitka hadden gevonden, waar Floor en Linde nog een leuke otter-sleutelhanger kregen (na het verhaal over de rivierotter), zijn we naar het Alaska Raptor Center gegaan. Hier worden alle gewonde zee-arenden uit heel Alaska naar toe gebracht en weer opgelapt. Jaarlijks worden er zo'n tweehonderd vogels (vooral zee-arenden) binnen gebracht, waarvan 40% weer uitgezet kan worden, 40% overleeft de verwondingen maar vaak ook de stress niet en 20% (degenen die te gehandicapt zijn om terug de natuur in te zetten) wordt ondergebracht in dierentuinen. Leuk detail is dat de ‘vinder' zijn zee-arend een eigen naam mag geven.

Vervolgens hebben we door het Sitka National Historical Park gewandeld, waar ook mooie totempalen staan en waar je een fraai uitzicht hebt op de kuststrook met eilandjes. In het Visitor Center werden ook nog de oude ambachten van houtsnijder, wever (wandkleden) en metaalbewerker (sieraden) uitgevoerd, maar helaas waren we daar net iets te laat voor. Ze waren al aan het opruimen.

Daarna kregen Linde en Floor ook nog hun beloofde en welverdiende tijd aan het strand. Het was letterlijk onderbroekenlol voor die twee. Net voordat we gingen eten kwam er een meisje met hun spelen en voordat Marijn er erg in had was hij met haar ‘Ik zag twee beren broodjes smeren' aan het zingen. Ze had nl. een Nederlandse vader en was nu met haar ouders op bezoek bij opa en oma in Sitka. Moeders belde vanaf het strand direct haar man en Marijn kreeg de telefoon in zijn hand gedrukt om even iets in het Nederlands tegen hem te zeggen. En zo liepen we nog meer erg aardige mensen tegen het lijf hier in Sitka.

Zo rond 20.00 uur vonden we dat het tijd was om maar eens een camping op te zoeken. Maar onderweg zagen we nog een Grizzlybeer met haar twee cubs. En dus stond Marijn weer een uur te fotograferen (de cubs wilden zich niet echt goed laten zien).