Voor vandaag hadden we de shuttlebus van 6.00 uur geboekt naar Eielson Visitor Center in Denali NP. Dit is het 66 mijl punt op de 89 mijl lange parkweg. Voor deze trip staat 8 uur waarvan je er ongeveer 6½ in de bus zit. Omdat we zeker wilden zijn van de plekken voorin de bus stonden we 3 kwartier van te voren al klaar.

Mede door de enthousiaste buschauffeur werd de heenreis een groot succes. In willekeurige volgorde zagen we:

• Eland stier en koe. Ze kwamen gezamenlijk op de bus afgewandeld en lieten zich zo'n 10 minuten uitgebreid bewonderen.
• Een lynx. Het is ook in Denali vrij uniek dat je er een ziet. Hij stak de weg over en omdat we voorin zaten konden we hem nog net zien.
• Drie blonde Gryzzly beren, ook wel Toklats genoemd. Eentje zagen we op zo'n 30 meter afstand naast de weg en in plaats van rechtsomkeert te maken liep hij midden op de bus af, maakt even een bochtje om niet tegen de bus aan te lopen en vervolgde zijn weg.
  
• Enkele Golden Eagles
• Vier Caribous. Iets eerder in het jaar zie je er hier waarschijnlijk tientallen.
• Talloze sneeuwkonijnen en kleine marmotjes die hun best deden om niet platgereden te worden door de bus.
• Een Ptarmigan met kuikentjes
• Drie vossen
• Een Dall sheep. Maar die was zo ver weg, dat het ook met Marijn's teletoeter niet meer was dan een klein wit stipje. De meeste van deze ‘schapen' bevinden zich rond deze tijd trouwens hoog in de bergen.

In de eerste 15 mijl veranderde het landschap van Taiga naar Tundra. De rest van de route was alpien terrein. Ondanks de zware bewolking zag het er zeker niet mistroostig uit. Dat kwam niet in de laatste plaats door de bergen die in allerlei kleuren aan ons voorbij trokken. Op de kleurrijke Polychrome Pass kregen sommigen last van hoogtevrees. De gravelweg kroop hier langzaam omhoog en bood vrij uitzicht... ook naar beneden.

Eenmaal aangekomen bij het Eielson VC hebben we genoten van het uitzicht op Mount McKinley en de anderen toppen van het massief die meestal in de wolken verscholen lagen, maar er soms even doorheen piekten. Zowel de Noord- als Zuidtop van Mount McKinley lieten zich regelmatig even zien.

We hebben hier op ons gemak geluncht en een wandelingetje van ongeveer een uurtje gemaakt tussen de alpenbloemetjes waar ook nog twee marmotjes met elkaar aan het rollebollen waren, voordat we 3 uur later weer op de bus terug stapten.

Omdat we, in tegenstelling tot de overgrote meerderheid, niet direct terug gingen in dezelfde bus, waren we onze goede busstoelen kwijt. Dat betekent dat je als laatste in de andere bus mag stappen en de wat mindere plaatsen hebt. Ook bleek er door de open raampjes behoorlijk wat stof naar binnen te waaien. Maar ondanks dit ongemak hebben we toch ook nu weer van alles aan wild gezien:

• Nog een blonde Grizly. Weliswaar op grote afstand, maar met twee cubs.
• Een Caribou met een enorm gewei die zich precies onderaan de helling bij de Polychrome Pass liet zien. Een stilstaande bus op 1 meter van de afgrond was voor sommigen geen succes.
• Een Pica. Dit is een muis die teveel van de anabolen gesnoept heeft.
• Een wolf. Inge zag hem wel, maar de rest helaas niet.
• Twee Dall Sheep. Deze keer iets dichterbij, maar nog steeds hoog op de helling.

Kortom, ‘A perfect day at Denali National Park'!

Toen we terug waren op de camping kwamen we erachter dat Marijn één van z'n fototoestellen in de bus had laten staan. Dus weer rechtsomkeert gemaakt naar het Visitor Center, waar het fototoestel na een enkel telefoontje gelukkig gevonden bleek te zijn. Marijn was weer opgelucht.

Marijn was iets minder blij met het feit dat hij op de een of andere manier zijn fototoestel in de zwart/wit stand had gezet, waardoor enkele dieren er ouderwets grijs op staan.