Voordat we Anchorage binnenreden zijn we in Eklutna bij de Sprit Houses van de Tainana Athabaska indianen gaan kijken. Deze Spirit Houses zijn kleine kleurrijke grafhuisjes.

In Anchorage konden we niet echt wennen aan de enorme drukte, waar we met 3 rijen dik door de stad heen reden en het museum dat we wilden bezoeken hadden we na 3 rondjes door de stad nog niet gevonden. We zijn de stad weer snel ontvlucht.

Wat wel leuk was, was de hondensledeshow met o.a. twee Iditarod deelnemers van dit jaar en de 2004 winnaar Mitch Seavey. Samen hebben ze zo'n 180 honden. Het had meer weg van een komedie, maar de honden lieten wel zien wat ze allemaal kunnen. Tussen de grappige stukjes heen, werd ook veel uitgelegd over de verzorging van de honden tijdens die zware race. En achteraf kon men natuurlijk even knuffelen met puppies van 1 maand oud. Dan zijn ze pas echt leuk!

Alaskan Husky's worden gefokt voor de wedstrijden en zijn, in tegenstelling tot Siberian Husky's, geen zuiver ras. Het is een mengelmoes van diverse hondenrassen. Als ze maar de juiste eigenschappen beschikken om een slee te kunnen trekken, dat is wat telt.

Verder richting het Kenai Peninsula reden we langs de Tournagain Arm die bekend staat om zijn vloedgolf die hier twee keer per dag de ondiepe zeearm in rolt. Deze vloedgolf is normaal tussen de ½ en 1½ meter hoog. Voor vandaag was een 1½ meter hoge golf voorspeld. Samen met vele anderen hadden we ons geïnstalleerd om dit fenomeen te aanschouwen. Toen hij zich eenmaal aankondigde was het niet meer dan een gemiddeld brandingsgolfje op een rustige Scheveningse stranddag. Teleurstellend dus.