Eergisteren zeiden we nog dat we de laatste boottocht van deze vakantie gehad hadden, maar omdat we zo'n goede ervaringen hebben gehad met de boottochten hier en vooral Marijn toch wel heel graag Puffins wilde zien en hebben we een ‘cruise' geboekt op de Lu-Lu Belle en zijn nog een keer de zee op gegaan. We voeren weg met een vrijwel blauwe lucht en het waaide nauwelijks. We hadden dan ook een erg kalme zee. Gelukkig maar, want deze cruisebootjes zijn niet van het normale veerboot formaat.

We waren nog maar net de haven uit of de kapitein zag een aantal zeeotters drijven. Deze keer 2 groepjes van in totaal zo'n 15 stuks. En nu werd er alle tijd genomen om ze goed en van dichtbij te bekijken. Op de veerboot waren we erg blij dat we ze gezien hadden, maar dit is natuurlijk nog veel leuker. Grappig hoe sommige met elkaar aan het stoeien zijn en anderen onverstoorbaar liggen te dobberen.

Iets verderop zagen we enkele Dall's Porpoises. De kapitein deed drie pogingen om de qua kleurstelling op Orca's gelijkende dolfijnen te verleiden met de boot mee te gaan zwemmen. Soms schoten de snelle beesten ineens langszij, dan weer doken ze achter de boot op, maar een echt escorte was ons niet gegund.

Vervolgens werden in de verte Orca's gesignaleerd en dus werd er koers gezet naar deze Killer Whales. Steeds weer anticiperend op wat ze zouden doen, probeerden we in de buurt te blijven. We hebben ze vaak, goed en van heel dichtbij gezien. Via de sonarapparatuur konden we ook onder water een beetje meeluisteren.

Toen werd het tijd voor de puffin rots. Echt veel puffins zaten er niet. De meeste waren waarschijnlijk op zee aan het vissen, maar we hebben ze gezien: de Tufted èn Horned Puffin. De kapitein manoeuvreerde zijn boot rakelings langs de rotsen om ze te spotten. Op de rotsen hebben we er slechts enkelen gezien, maar zo nu en dan zagen we er een paar op het water zitten of kwamen ze langszij gevlogen. Het zijn toch wel erg grappige vogeltjes.

Net om de hoek bij de puffins lagen honderden Steller zeeleeuwen op de rotsen. Sommige nog met een brandmerk dat ze gekregen hebben toen veel van hen jaren geleden verplaatst werden naar California, omdat ze daar oorspronkelijk vandaan kwamen, maar vooral omdat ze hier een te grote bedreiging vormen voor de zalmen en dus de visserij. De beesten zwommen echter vrolijk de 7.000 mijl terug.

De walvissen die je hier altijd ziet, de bultrugwalvissen, hadden we nog niet gespot en dus moesten we naar ze op zoek. Niet al te veel later, hadden we ze in de smiezen en werd koers gezet naar de walvissen. De kapitein deed zijn uiterste best om ons het ideale walvissenplaatje te laten schieten, namelijk de ‘tail shot'. Daarvoor moet je achter de beesten blijven en goed anticiperen om hun koers. Als je geluk hebt, kun je prachtige foto's maken van de walvisstaarten. Deze twee walvissen deden het rustig aan en bleven vaak lang onder, maar toch lieten ze enkele keren hun gracieuze staart zien.

Inmiddels lagen we al aardig achter op schema, maar de kapitein nam dan ook alle tijd om ons zoveel mogelijk wild te laten zien. En als we ze dan eenmaal gevonden hadden, had iedereen ook ruimschoots gelegenheid om zijn foto's te maken.

Toen werd het tijd voor het slotstuk van de tour: de Columbia Glacier. Eergisteren zagen we hem van een afstandje, maar nu voeren we tussen de duizenden ijsbrokken en -bergen door tot er geen doorkomen meer aan was. De gletsjer kalft af in zee en ijsbergen versperren uiteindelijk de weg om echt bij de gletsjer zelf te komen. Ook werd het wat frisjes: zo'n 4 graden. Zoals een echte cruise betaamt, kon iedereen zijn foto laten nemen voor de ijsbergen. Alleen werd dat met ieders eigen camera gedaan en werd er geen slaatje uit geslagen door ze voor $12,50 te koop aan te bieden. Maar dat gold voor de hele trip. De geplande 5½ tot 7 uur, werden uiteindelijk bijna 8 uur.

Toen we de boot weer in de haven afmeerden, dobberde tussen de boten nog een zeeotter. De stroming bracht hem langzaam maar zeker naar de bootsteiger waar we stonden. Hij lag roerloos als een plank in het water en bewoog slechts een pootje als hij tegen een boot aan dreef. We hadden hem letterlijk aan kunnen raken, zo dicht voor onze neus lag hij. Geen wonder dat ze vroeger zo eenvoudig te vangen waren.

We hebben op deze cruise echt waar voor ons geld gekregen en volop genoten van al het moois dat we gezien hebben. Dit was een prachtige afsluiting van Alaska!