Na 3 nachten hebben we de Valdez Glacier campground met zijn zee-arend nest (met 2 jongen) verlaten en koers gezet naar Dawson City. We zullen hier zeker twee dagen voor nodig hebben, want het is zo'n 700 kilometer voordat we echt uit Alaska zijn.

De route vanuit Valdez naar het Noorden, de Richardson Highway, is een prachtige weg waar je al snel in alpien landschap zit en waar je meerdere mooie gletsjers ziet. Eén daarvan, de Worthington Glacier, kun je zelfs na een kwartiertje lopen aanraken. Eigenlijk is zo'n minder bekende, beter toegankelijke en zeker niet minder mooie gletsjer, veel leuker dan de ‘wereldberoemde' Exit Glacier bij Seward, die om ‘veiligheidsredenen' afgezet is met touwen. Bij de Worthington Glacier zegt een aardige dame dat je gewoon langs het kijkplatform af moet lopen en best naar de gletsjer kunt lopen en ook naar een ijsgrot, maar je moet er niet in gaan omdat hij niet meer stabiel is. Nou, hij bleef vandaag nog wel heel, maar de keien vielen wel regelmatig naar beneden.

Verder op de weg bij Copper Center zijn we bij het Visitor Center van Wrangel-St.Elias National Park naar hun prachtige film over het park gaan kijken. Dit park telt 9 van de 16 hoogste bergtoppen van het Noordelijke continent (de hoogste is Mt Bona met 5.002 meter), is groter dan Zwitserland en 6 keer zo groot als Yellowstone. Helaas is het park nauwelijks toegankelijk en ontbreekt ons nu de tijd om het verder te verkennen.

Bij Glenallen zijn we van de Richardson Highway afgegaan en hebben de Tok Cut-off genomen naar ..... Tok. Steeds hadden we op deze onbewolkte (beetje heiige) dag mooie uitzichten op de vierduizenders van het Wrangel-St.Elias park.

En net toen we tegen elkaar zeiden dat we vanwege het mooie landschap vergaten om te kijken of we nog wild konden spotten, stond een Elandkoe met twee kalfjes langs de weg. Ze ging echter snel een paar meter verderop tussen de struiken staan. Iets verderop meenden we ook nog 3 wolven te zien, maar bij nader inzien zagen ze er meer uit als ontsnapte Huskies dan wolven.