Om de echte tundra te proeven zijn we nog een stukje doorgereden over de Dempster Highway. Na bijna 10 km (bij km paal 80) zaten we op het hoogste punt van de weg op 1289 meter. Dit is tevens de Continental Divide. Alles ten Zuiden van dit punt watert af naar het Westen in de Bering Zee, alles ten Noorden watert af naar de Beaufort Zee. Veel konden we er niet van zien, want we reden in dichte mist.

Een stukje verder zagen we een rode vos op een heuvel en weer een kilometertje verder lagen twee jonge vossen langs de weg. Alleen Linde zag ze, dus moesten we een stukje achteruit rijden om ze te zien. Even schrokken ze en liepen het struikgewas in, maar al snel kwamen ze terug en gingen op zo'n meter of 8 afstand van ons liggen. Blijkbaar waren ze net wakker, want de één stond uitgebreid te geeuwen.

Daarna zijn we doorgereden tot kilometer 103 bij Two Moose Lake. Uiteraard geen elanden hier, maar wel twee verdwaalde zeearenden. Die hadden we hier niet echt verwacht. Enigszins somber en verlaten ziet het er hier wel uit, zeker met die mist.

Na het ontbijt hebben we gewacht tot de mist wat opgetrokken was, voordat we een rondje om het meertje zijn gaan lopen. Dat valt nog vies tegen over de tundra. Veel lage struikjes, (rendieren)mos waar je zo'n 10 cm in weg zakt en verschrikkelijk oneffen. Maar wel een mooie ervaring.

Ook al is het een prachtig landschap, door de uitgestrektheid zou je je ook eenzaam kunnen gaan voelen. Twee fietsers die blijkbaar toe waren aan een nieuwe uitdaging, hadden daar geen last van. De één was op de heenweg en ze zwaaide (nog) erg enthousiast (net als gisteren op de camping), de ander was op de terugweg en hoefde nog maar 100 kilometer. Hij zag er ook erg tevreden uit met een zoethoutstokje in zijn mond.

Op de terugweg waren de wolken iets opgetrokken, maar nog steeds bleven de toppen van de bergen onzichtbaar. Op dezelfde plek waar we vanochtend een vos zagen, zagen we er nu weer één. Waarschijnlijk dezelfde, want hij lag rustig naast het vossenhol (of hoe noem je dat?) die we in de mist niet gezien hadden.

's Avonds zijn Marijn en Linde nog een keer bij de bevers gaan kijken. En deze keer was het helemaal feest. Beide beverfamilies waren actief met het versterken van hun burcht. Eén van de twee families was zelfs net z'n viertjes. Het was leuk om ook de kleine bevers bezig te zien. Toen Marijn één van de foto's even terug wilde kijken, kwam hij erachter dat er geen geheugenkaartje in zijn toestel zat. Sh..!!! Dat was al de tweede keer deze vakantie. Maar gelukkig had hij nog een reservekaartje bij zich en kon hij toch nog enkele leuke foto's maken.