Dag 42: Beekse Bergen?

Gisteravond waren we bang om ingesneeuwd te raken op de camping, omdat het toch wel erg hard sneeuwde. En aangezien wij geen generator hebben, kunnen we maximaal 2 uur de verwarming aan zetten voordat de accu leeg is. En het was freezing cold! Gelukkig viel het vanochtend mee. De bomen lagen nog onder een mooi laagje sneeuw, maar de weg was weer sneeuwvrij.

We zijn eerst even bij de Grand Canyon of Yellowstone gaan kijken naar de Lower Falls, de beroemdste waterval van Yellowstone. Hij is indrukwekkend en lag prachtig in de ochtendzon.

We hadden nog niet ontbeten, dus dat deden we op een plekje langs de Yellowstone River, waar 10 pelikanen aan het thermieken waren. Marijn was jaloers en had er graag bij gehangen met zijn parapente.

Daarna door naar Mud Volcano, een gebied met pruttelende modderpoeltjes (al waren ze nu wat waterig door de sneeuw en regen) en zure poelen waar het hete zwavelgas met geweld naar boven borrelt.

Onderweg moest er weer regelmatig gestopt worden voor wild dat op de foto gezet moest worden of bizons die de weg over kuierden. Die bizons zie je hier werkelijk overal! We krijgen soms het idee dat we door de Beekse Bergen rijden. De beesten hier zijn weliswaar wild, maar vaak niet mensenschuw. Zo lag er een Elk met een fors gewei 10 meter van de weg af en liet zich geduldig op de foto zetten. Een uur later lag hij er nog. De auto's stopten nog steeds voor zijn neus en iedereen stapte uit om hem op de foto te zetten. Tja, is dit nog echt wild?

Dag 41: Wild, wilder, wildst

Eerst nog even langs Mammoth Hot Springs waar we één van de mooiste terrassen gisteren over het hoofd hadden gezien, nota bene aan de doorgaande weg. Met de zon erop, die soms even door de bewolking heen kwam, was het erg mooi.

Omdat we vanochtend pas laat op pad waren (10.15 uur) en nog inkopen moesten doen, waren we al snel toe aan de lunchpauze. Beetje bij toeval parkeerde we de camper bij het Floating Island Lake. Stel je daar niet teveel van voor; het is gewoon een meertje waar ergens een paar graspollen uit het water steken. Maar wat weer wel leuk was, was dat daar een Sandhill Crane op zat te broeden. Toen ik een Amerikaan aansprak op het feit dat deze kraanvogel op zijn lijf toch vooral bruin ipv grijs was, pakte hij zijn vogelboek erbij en daarin stond ook deze variant afgebeeld. Dit was de ‘stained adult' in tawny kleur. Zo, dan weten we dat ook weer.

Daarna gingen we nog even naar een ‘petrified tree' kijken. Nou, deze versteende boom was allesbehalve fotogeniek, mede door het grote hek wat erom heen stond. Maar ook hier hadden we geluk. Op de helling bij de parkeerplaats stond onze eerste Moose (eland). Met gewei en al! Al snel stonden er veel mensen te kijken, de één nog enthousiaster dan de ander, en raakte de weg bijna geblokkeerd. De park rangers die op zo'n moment van achter de bosjes vandaan lijken te komen regelen in zo'n geval razendsnel en vriendelijk het verkeer.

Even later kwamen we weer Bighorn sheep met jong tegen (uiteraard weer de female versie) op slechts enkele meters afstand, toen we stopten bij een uitzichtplaats op de Yellowstone River. We hebben wel erg veel geluk vandaag met het wild. (En dan vergeten we nog bijna de Pronghorn Antelopen, Bizons en Elken die we eerder op de dag al gezien hadden.)

Op de parkeerplaats hier hoorden we dat er beren gesignaleerd waren enkele mijlen verderop. Dus vol verwachting vervolgden wij onze weg en jawel hoor, het verkeer stond compleet vast door her en der geparkeerde auto's en mensen die stonden te kijken. Dit was zelfs voor de park rangers onbegonnen werk. Dit wordt hier ook wel een bear-jam genoemd ipv een traffic-jam.

Marijn parkeerde de camper dus ook maar half op de weg (we stonden toch al stil) en snelde naar de beren. Daar lagen twee Grizzly beren op zo'n 50 meter afstand. Toen Marijn terug rende naar de camper om ook de rest van de familie te halen, had Inge al een kleine reprimande gekregen van een park ranger, omdat de camper daar niet geparkeerd mocht worden. Marijn reed vervolgens stapvoets verder en stuurde Inge er met de camera op uit. Eigenlijk tegen beter weten in, maar kijk eens naar de foto van deze twee lieve beren van Inge!

Dat dacht de moeder van twee kinderen blijkbaar ook die gewoon de helling afliepen naar de beren! Wij waren inmiddels vertrokken, dus we weten niet of zij de krant nog gehaald hebben... Dit soort verhalen hoor je hier wel vaker. Zo vertelde een park ranger dat ze een keer een moeder moest tegenhouden die haar kind voor de foto even op een knuffelige bizon wilde zetten.

Dag 40: Bizons in de sneeuw

Vanochtend begon het te sneeuwen op de camping. Toen we daarna richting Mammoth Hot Springs reden begon het steeds harder te sneeuwen en viel er toch zeker zo'n 10 cm. Gelukkig hoefden we geen steile bergweggetjes te rijden vandaag, want het was oppassen geblazen op de besneeuwde weg. Later hoorde we dat er een aantal wegen in Yellowstone tijdelijk waren afgesloten vanwege de sneeuw en ongelukken.

Maar de sneeuw leverde ook mooie taferelen op. Zo zagen we bizons grazen in de sneeuw (ze liepen trouwens ook gewoon over de weg) en ook Elken en kraanvogels in de sneeuw. En natuurlijk werden er weer een paar sneeuwpopjes gemaakt door Linde en Floor.

Bij het Vistor Center van Mammoth Hot Springs kreeg Marijn het nog aan de stok met een bemoeizuchtige Amerikaanse die meende zich met de opvoeding van Floor te moeten bemoeien (Floor stond even buiten de camper). Nadat Marijn had gezegd dat ze zich met haar eigen zaken moest bemoeien, beende ze weg om de park ranger erbij te halen, maar kwam zonder ranger terug.

Rond het middaguur klaarde het onverwacht op en werd het nog heel aardig weer. Hierdoor hebben we toch nog een mooie wandeling langs de terrassen van afzettingsgesteenten bij Mammoth Hot Springs kunnen maken.

Op weg naar de camping zagen we ook nog Bighorn Sheep op de berghelling. Al zijn we daar niet helemaal van overtuigd. De hoorns waren immers niet zo ‘big'. Mede toeristen wisten het natuurlijk wel zeker, want die willen ook met een leuk verhaal thuis komen.

Dag 39: Spuiten, pruttelen en sissen

Gisteravond hadden we besloten om maximaal gebruik te maken van het drogere weer in de ochtend. We waren daarom al om 5.30 uur onderweg naar de geisers en hete poelen!

Vanwege het vroege uur reden we deze keer tegen een kudde bizons aan met veel jonge kalfjes. Het was nog schemerig en ze namen alle tijd. Zelfs midden op de weg werd er gevoed. Leuk om te zien en later op de dag kwamen we ze nog een paar keer tegen (meestal lui liggend).

We stonden, op 3 auto's van het Yellowstone personeel na, als eerste op de enorme Old Faithful parkeerplaats. Eerst even een ontbijtje en daarna aan de wandel. Het was toch wel erg fris en halverwege de wandeling begon het ook nog eens te regenen. Met de wind erbij voelde dat behoorlijk koud aan. Het was leuk om alleen in een populair park langs alle geisers (die het natuurlijk niet allemaal doen net als jij er langs loopt) en hete poelen te lopen. Maar door de kou en regen konden we jammer genoeg niet overal de tijd voor nemen. Net toen we klaar waren met ons rondje konden we Old Faithful nog een keer zien spuiten. En ook deze keer was het matig.

Daarna even langs de Post Office voor postzegels voor enkele verjaardagskaarten (waar we soms al een beetje laat mee waren), maar helaas: dicht in het weekend. Maar niet getreurd, jullie kaartjes worden maandag op de post gedaan Jetske, Ed, Huib en Karlijn!

Vervolgens nog bij vele geisers, bronnen en poeltjes wezen kijken. De een nog mooier dan de ander of juist een beetje tegenvallend. Mede door het soms grauwe weer kwamen de kleuren niet goed tot hun recht en vielen spuitende geisers weg tegen de grijze achtergrond. Maar desondanks was het een leuke dag. Op de Great Fountain Geyser na dan. Deze hield zich niet aan de door het Visitor Center afgegeven tijdschema, dus stonden we daar een uur voor niets te wachten. Linde en Floor vermaakten zich ondertussen prima met verkleedpartijen in de camper.

In ieder geval waren we na 12 uur gesis en gepruttel behoorlijk afgepeigerd.

Dag 38: Very Old Faithful

Een echte planning voor wat we in het park gaan doen hebben we nog niet, maar dat is ook erg afhankelijk van het weer. De voorspellingen zijn niet goed: kou, bewolkt en behoorlijk wat kans op regen (onweer).

Eerst komen we langs het West Thumb Geyser Basin aan de oever van Yellowstone Lake (waar hier en daar het ijs nog op drijft). Net voordat we de parkeerplaats opdraaien zien Linde en Floor twee Elken. Marijn parkeert direct de camper (soms wat te abrupt naar de smaak van Inge) en gaat er op gepaste afstand achteraan. De beesten kuieren door het bos naar het Geyser Basin, lopen de plankenpaadjes over en gaan midden tussen de hete bronnen staan, alsof ze het dagelijks doen. Dat zou ook best wel kunnen afgemeten aan de hoeveelheid stront die er ligt. Even later ging hij daar gewoon lekker liggen en stak zelfs z'n tong naar ons uit. Het aanbod van een Amerikaan om een foto van ons vieren te maken met de Elk op de achtergrond slaan we vriendelijk af. Wij houden meer van ‘echte' natuurfoto's.

Daarna door naar het meest heilige onderdeel van Yellowstone: Old Faithful. Hij was vandaag redelijk punctueel, maar had er weinig zin in. Hij spoot weliswaar een meter of dertig (?) de hoogte in voor een publiek van een paar honderd man dat ruim van te voren zijn plaatsje op de tribune had veiliggesteld, maar echt spectaculair was het niet. Net 10 minuten eerder stalen twee andere geisers, waaronder Beehive Geyser, tegelijkertijd de show net toen Inge en de kinderen ervoor stonden. Dat is eigenlijk veel leuker dan die ouwe getrouwe.

Het weer was tot nu toe redelijk geweest, maar stond op het punt om te slaan. Wij besloten maar richting camping te rijden en onderweg nog wat bezienswaardigheden mee te pikken. Net van de parkeerplaats af ziet Inge 2 Sandhill Cranes met 2 jonkies. Maar volgens het boekje horen ze grijs te zijn en deze zijn toch vooral lichtbruin (Henri?).

Het Black Sand Basin (met kleurrijke bronnen als Emerald Pool, Rainbow Pool en Sunset Lake) waar we even later gingen kijken was mooi, maar konden we net niet droog afronden. Daarna werd de regen alleen maar erger en konden we de camper eigenlijk niet meer uit. Maar niet getreurd, we hebben alle tijd.

Dag 37: Vroeg op

Ook vanochtend zijn we weer op wildjacht gegaan, dus vroeg op pad: 6.00 uur. Niet zoveel verschillend wild, maar wel meer dan 100 Elken gezien. Zodra de zon over de bergen kwam, trokken ze zich langzaam terug de bossen in. Ook de pelikanen weer gezien, die te midden van tientallen zaagbekken zwommen, terwijl langzaam de zon op de besneeuwde bergen van de Teton Range begon te schijnen.

Daarna (8.00 uur) hebben we met 6 anderen een wandeling met een parkranger gemaakt langs de Heron pond (Reigerven), waar we uiteraard geen reigers zagen maar pelikanen, de Ring-necked duck en de Killdeer (pleviertje). Vervolgens verder langs Swan Lake, waar .... jawel, geen zwanen zaten maar ganzen.

Onderweg kwamen we nog een jogger tegen die zei dat ze in Swan Lake wel erg grote witte zwanen had gezien, maar het moesten wel zwanen zijn, want ze liep immers langs Swan Lake. Pelikanen dus.

Terwijl de dames na de wandeling een mooie wolvenfilm zaten te kijken in het Visitor Center, lag Marijn weer lekker te snurken in de camper. Misschien was het toch te vroeg voor Marijn.

Daarna was het weer tijd om verder te gaan richting Yellowstone National Park. Beide parken grenzen zowat aan elkaar, dus daar waren we zo. Maar zo klein als de afstand was, zo groot was de overgang. In Yellowstone is het 10 graden kouder, ligt op veel plaatsen nog sneeuw en is het landschap doods. Na de grote brand in Zuid-Yellowstone in 1988 zie je hier vooral kale heuvelruggen met kale boomstammen en wat jonge groene dennen eronder. Gecombineerd met de zware bewolking en regen, kwam het nogal deprimerend over.

Het seizoen is hier eigenlijk ook nog niet begonnen. De eerste twee campings waren nog dicht; de eerste omdat de beren daar deze tijd van het jaar foerageren.

We zitten hier ook best wel hoog, op zo'n 2400 meter, wat o.a. te merken was aan de zak chips die zowat op springen stond.

Dag 36: Op safari

Grand Teton National Park staat voor vandaag en morgen op het programma. Op basis van de informatie van het Visitor Center zijn we vanochtend vroeg op pad gegaan (6:30 uur) en kalmpjes over de wegen gaan rijden in de hoop wat wild te spotten. Nou, we werden niet teleurgesteld. Al snel hadden we de eerste bizons op het oog (binnen de kortste keren zagen we er tientallen), gevolgd door twee Mule Deer, Pronghorn Antilopes (5 stuks) en een Elk.

Niet slecht voor het eerste uur.

Later op de dag zagen we nog een stuk of 25 Pronghorns (meestal per 2 en één keer een groep van zo'n 10 stuks), enkele verdwaalde Elken en één keer ongeveer 15 bij elkaar, 3 Sandhill Cranes (kraanvogels) en 3 American White Pelicans. Kortom een geslaagde wild-dag.

Bij elke fotostop gilden de twee achterin in koor: ‘Mogen we los!?' Daarmee wordt bedoeld of de veiligheidsriemen los mogen, zodat zij het wild ook beter kunnen zien of even kunnen spelen. Die kreet horen we gemiddeld 20x per dag.

Het wandelen bleef vandaag beperkt tot één korte route, waarbij we ons met een bootje Jenny Lake over lieten zetten, zoals velen met ons. Op deze wandeling, maar ook in de rest van het park is het voor het eerst van onze vakantie wat drukker (uitgezonderd Memorial weekend), maar we hebben er nagenoeg geen last van. Dergelijke parken zijn ook ingericht op grote bezoekersaantallen.

Inmiddels hebben we er in 5 weken tijd 5.000 km op zitten. En vanavond liggen Linde en Floor redelijk op tijd op bed (8:30 uur), zodat wij weer eens tijd hebben voor een spelletje. Het zal wel het Kolonisten dobbelspel worden, want ons standaard vakantiespel, het Kolonisten bordspel, zijn we helaas vergeten.

Dag 35: Vogelen

Idaho hebben we achter ons gelaten en we gaan verder in Wyoming. Qua weer maakt het niets uit, het regent in allebei. In Jackson reden we toevallig langs het Jackson Hole & Greater Yellowstone Visitor Center. Niet echt van plan om te stoppen, maar we bedachten ons dat we hier misschien wat foldertjes konden krijgen om de komende dagen verder voor te bereiden. Dus camper gekeerd en naar binnen.

Nu blijkt dit Visitor Center te grenzen aan het National Elk Refuge, een open vlakte waar 6 maanden van het jaar duizenden Elken overwinteren. Wij zijn net een maand te laat voor het spektakel, maar kunnen in het VC wel mooie filmpjes zien. Binnen hebben ze ook nog 10 Elken opgezet. Heel mooi!

De achtertuin van het VC blijkt ook een soort van vogelreservaat te zijn. Je ziet er van alles van heel dichtbij. Voor zover wij ze konden herkennen: Red-winged Blackbird (male & female), Yellow-headed Blackbird (male & female), Canada Goose, Trumpeter Swan, Cinnemon Teal (male & female), Northern Shoveler (male & female) en Green-winged Teal (male & female). Erg leuk! En vooral omdat je daar zo per ongeluk tegen aan loopt.

Hierdoor kwam van de oorspronkelijke planning weer weinig terecht, maar het maakt een regenachtige saaie rijdag gelijk weer goed. We hebben in het park maar gelijk een camping opgezocht. We hebben kans dat Elken en bizons de camping oversteken. Ogen open houden dus vanavond.

Terwijl we ons plekje zoeken, valt het ons op dat er enkele vogelaars (te herkennen aan enorme telescopen) wel erg lang naar één boom staan te turen. Dus ook maar even gaan kijken. Blijken er twee jonge Great Horned Owls in te zitten die zich goed laten zien. Ze wachten op mama uil, net als de vogelaars. Maar als je op een meter of 8 met al je apparatuur, druk kletsend staat te wachten zal moeder uil zich niet laten zien. Eigenlijk ook te gek voor woorden dat je zo dichtbij gaat staan. Marijn wist aanvankelijk niet wat er te zien was, dus ging daar ook staan kijken, maar is na een paar foto's weer vertrokken.