Noord-West Amerika / West Canada / Alaska

Dag 10: Waterbed

Inmiddels zijn we aanbeland in de drukte van Vancouver en haar voorsteden. Over het algemeen ontwijken we de drukte als het even kan, maar in Vancouver willen we toch een paar dingen bekijken.

Vannacht kwamen er achter dat we een super-de-luxe camper mee hebben gekregen, eentje met - jawel - een heus waterbed. Blijkbaar kan onze camper niet tegen regen, want ons cabover-bed was behoorlijk nat. Geluk bij een ongeluk is dat we morgen toch naar het service station van Cruise Canada in Vancouver moeten om onze camper een ‘dewinterazation'-beurt te laten geven. Kunnen we eindelijk van het toilet in de camper gebruik maken. En kunnen ze gelijk naar de lekkage kijken (en een tiental kleinere ongemakken). Wij hebben er een hard hoofd in, het zou ook op een compleet andere camper kunnen uitdraaien.

Maar vanochtend eerst een wandeling door de Othello Tunnels in Hope gemaakt, waar ze 4 tunnels hoog in een canyon hebben uitgehakt tbv de Kettle Valley Railway. Hier heeft Inge ook de eerste kolibrie van de vakantie gespot.

We zijn benieuwd wat de dag morgen gaat brengen bij Cruise Canada...

Dag 9: Sneeuwpop

Alweer een mooie route vandaag. Ondanks de koude bewolkte dag met wat regen en soms natte sneeuw. Weer een sneeuwschoenwandelingetje gemaakt in EC Manning Provincial Park (tegen de Amerikaanse grens) langs het bevroren Lightning Lake. Ondanks het sombere weer toch erg mooi. Zonder sneeuwschoenen zou je hier trouwens ook niet ver komen. En natuurlijk, op verzoek, een sneeuwpop gemaakt!

Maar weer bleek dat we nog moeten zoeken naar het juiste evenwicht. Linde en Floor vinden de wandelingen al snel te lang en vermoeiend, terwijl wij graag even stevig door zouden willen wandelen om nog meer van de mooie natuur te kunnen zien. Maar goed, dat wisten we van te voren, dus we passen ons aan.

Eén camping was hier pas open, maar dan moesten we weer terugrijden. Dus maar doorgereden naar Hope. Hier wil het eindelijk lukken om de routekaart op onze reisblog bij te werken. Dan kunnen jullie ook op die manier zien wat onze vorderingen zijn.

Dag 8: Theepotje

Vanochtend begonnen met een wandeling over de Mission Creek Greenway: aardige wandeling. Op ongevraagd advies van Don, die voor de parkservice werkt, nog even naar het ‘Environment Education Centre for the Okanagan at Mission Creek Regional Park' gegaan. Een hele mondvol voor een klein bezoekerscentrumpje, maar best leuk voor de kinderen.

De Canadezen die wij tegenkomen, of die we niet kunnen ontwijken, zijn trouwens erg vriendelijk en behulpzaam. Elke keer weer moeten we vertellen waar we vandaan komen en wat we gaan doen. Soms zijn zij dan ook in Nederland geweest of sterker nog, ze zijn gewoon Nederlands van oorsprong. Zo bleef de uitbater/eigenaar van Nakusp Hot Spring (3 dagen geleden) steeds maar Duits tegen ons praten. Toen ik hem vertelde dat we geen Duitsers zijn maar Nederlanders, bleek hij dus ook Nederlander te zijn en hier sinds 1973 te werken en wonen.

Verder schaffen we steeds meer huishoudelijke zaken aan die het leven in de camper nog comfortabeler gaan maken. Na een braadpan (de meegeleverde was echt hopeloos) en ovenwanten, hebben we nu een lief theepotje in een rood jasje gekocht. Kom na de vakantie maar een kopje thee drinken bij ons.

Op de camping hier aan het Okanagan Lake zitten een paar half tamme marmotten en mooie inheemse vogels. Sorry Henri, ik heb (nog) geen Canadees vogelboek. De juiste namen weet ik voor thuiskomst en anders kom ik wel bij jou langs.

De eerste 1.000km zitten er trouwens op. Nog 13.000 te gaan.

Dag 7: Bloesemtocht

Vandaag waren we voor het ontbijt al aan de wandel in het Kalamalka Lake Provincial Park. Eindelijk zagen we ook wat bloemen in bloei. Nu staat deze streek van Canada er ook om bekend de warmste van het land te zijn. Het gehoopte wild bleef beperkt tot een enkele marmot. Maar toen we weer terug waren kwam een parkranger ons waarschuwen toch vooral op te letten op de giftige ratelslangen die zomaar op het pad kunnen liggen. En ook beren zouden we in deze periode hier tegen kunnen komen... Niet dus.

Na een korte rit kwamen we aan in Kelowna, een stad van 100.000 inwoners. De eerste grote stad weer na Calgary. Even wennen na al die kleine en vooral rustige dorpjes die we eerder doorkruist hadden.

In Kelowna staan we nu op het splinternieuwe Apple Orchard RV Park met maar liefst 10 plekken. Tegen de verwachting in was dit gelijk de duurste tot nu toe (41 CAD) en dan ook nog eens geen appelboom in de bloesem.

Dag 6: Lange rijdag

Voor de eerste keer uitgeslapen vanochtend (08.00). Het begint bijna op vakantie te lijken.

Eerst een leuk wandelingetje door een donker oerbos langs Box Lake gemaakt, waar de antieke drijvende aanlegsteiger het gewicht van 4 personen niet aankon: Inge kreeg natte voeten. Daarmee kwam de stand op 1:1. Marijn zakte eerder met zijn sneeuwschoenen door het dunne ijs op Emerald Lake.

Bij Box Lake hoorde we trouwens van een praatgrage Canadees van de aanslag op Koninginnedag. Net dus even op YouTube naar de beelden gekeken...

Verder een lange rijdag vandaag door cederbossen. De binnendoor route schoot niet echt op, maar was wel erg mooi. Zo zagen we een beverburcht vlak naast de weg in een moerasgebied dat nog grotendeels in de sneeuw lag. Natuurlijk weer een paar ‘bevertakken' uit de beverdam getrokken (voor thuis).

Wat ons opvalt, is dat we in dit dichtbevolkte gebied (voor Canadese begrippen dan) vrijwel niemand tegenkomen op de (snel)weg.

Inmiddels lijkt ook hier de lente aan te breken, ondanks de sneeuw die we nog veel tegenkomen onderweg. Morgenochtend proberen we vroeg (06.00) het Kalamalka Lake Provincial Park in te gaan en hopen wat wild te spotten.

Dag 5: Water en vuur

Vandaag in de regen opgebroken en richting Nakusp gereden. Inge spotte de eerste beer langs de weg. Onderweg een poging gewaagd twee (nog niet commerciële) hot springs te bezoeken bij Upper Arrow Lake. Bij de eerste zijn we halverwege omgedraaid omdat de camper uit elkaar dreigde te vallen op het hobbelige bospad. Eigenwijs als hij is, maakte Marijn zichzelf wijs dat het tweede bospad wel beter zou zijn. Met stug volhouden kwam hij een eind, maar ook hier moest hij halverwege toegeven dat de camper (en Linde) dit niet zou overleven.

Dan toch maar naar de commerciële hot spring in Nakusp (gerund door een Nederlander). Lekker dobberen en uitweken in de hete baden. 's Middags een wandeling gemaakt naar de bron van de bron, via een bruggetje dat om veiligheidsredenen afgesloten was, maar volgens de eigenaar nog wel te vertrouwen was. Ook hier veel sneeuw op het bospaadje, maar Linde en Floor vonden het prachtig. Uiteindelijk kwamen we dan op de plek waar het hete water voor de Nakusp Hot Spring uit de berghelling kwam.

Na het eten (worstjes boven ons eerste kampvuur geroosterd) nog maar een keer in het warme water gelegen om het af te leren.

Dag 4: 'Wild' op de snelweg

De treinen van de Pacific Canadian Railway denderen ook vandaag regelmatig langs de berghellingen (2 locomotieven voor, eentje in het midden en eentje achteraan, en heel veel goederenwagons ertussen).

Vroeg de weg op richting Glacier NP en ontbijten bij het visitor center. Stralend weer, maar steenkoud 's ochtends vroeg. Ook nog wild gezien onderweg (o.a. rendieren op de weg). Helaas waren alle korte trails nog gesloten (sneeuw en lawinegevaar).

Dus door naar Mount Revelstoke NP en tijdig de doordenderende vrachtauto's voorbij laten. De skunk cabbage trail die we daar gepland hadden was ook gesloten. Tenminste, de weg was afgezet en er hing een bordje ‘closed'. Marijn had al besloten zich hier niets van aan te trekken (het begin van het pad zag er immers best begaanbaar uit), maar Inge twijfelde nog. Komt er gelukkig net een park ranger aan die aangeeft dat het bordje ‘closed' zoveel betekent als: ‘De sanitaire voorzieningen zijn nog niet open, maar wandelen mag best'. Leuke wandeling over ‘plankenpaadjes'.

Daarna door naar het stadje Revelstoke (o.a. een fatsoenlijke braadpan kopen) en een camping opgezocht. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot dik 20 0C. Vanaf de camping nog even naar een beverburcht gelopen en gelukkig ook een bever van heel dichtbij gespot.

Dag 3: Sneeuwwandelen

De dag begint in de vrieskou, maar het is strak blauw en na een ½ uur laten we de drukte van Calgary achter ons. Mooi rit vandaag richting Yoho NP en op de eerste stop konden Floor en Linde al sneeuwballen gooien.

Aangekomen bij de (zeer eenvoudige) camping, werd net de poort voor ons opengedaan door de parkrangers. De camping gaat vandaag open en we zijn de eerste en enige gasten.

Eerst nog even door naar Emerald Lake voor een wandeling langs het prachtige turkooizen meer. Maar vandaag is het meer nog volledig dichtgevroren en ligt het pad nog onder de sneeuw. Geeft niet want we hebben niet voor niks onze sneeuwschoenen meegenomen. Floor staat vandaag voor het eerst op sneeuwschoenen en ze vindt het prachtig, maar ook vermoeiend.

De stemming is weer opperbest na zo'n prachtige dag!

P.S. Onze koelkast is een beetje van slag. Zelfs op de laagste stand bevriest alles (zelfs de eieren!). Wij nemen de waarschuwing dat je de koelkast niet te veel open moet doen, omdat hij het anders niet kan bolwerken, dan ook met een korreltje zout.
En ook de van thuis meegenomen montagekit kwam goed van pas om wat onderdelen van de camper vast te zetten. Verder bevalt de camper prima hoor.