Dag 18: Sid deel 2

Om 8.30 stonden we klaar voor de ferry naar Port Angeles (USA). Al het fruit, vlees en zuivelproducten dat we nog hadden, moesten we weggooien. Dat scheelt weer lastige gesprekken bij de douane. Bij de douane troffen we een aardige dame, maar ze had wel erg veel weg van Sid. Zij was nl. ook enorm traaaaag: 20 minuten had ze nodig voor de (al ingevulde) green card, vingerafdrukken en digitale foto. De man naast haar handelde 5x zoveel mensen af in dezelfde tijd (maar was dan ook niet in voor een gezellig gesprek).

De overtocht duurde 1½ uur over het spiegelgladde water van de Juan de Fuca Strait. Maar helaas, geen walvissen of ander wild gezien. Wel een aardig uitzicht op de besneeuwde bergen van het Olympic National Park.

Bij aankomst eerst naar het bezoekerscentrum van het park voor de nodige informatie en naar de supermarkt om de voorraden weer op peil te brengen. Bij het opruimen van de boodschappen breekt de sleutel af in het slot van het grote opbergluik van de camper (waar de helft van onze spullen in zit). Gelukkig was het slot al open, anders hadden we weer een uitdaging gehad. Maar goed, dit lossen we de komende week wel op.

We staan nu op een natuurcamping midden in het bos waar een prachtige step-achtbaan is voor Linde en Floor, een vuurtje voor Marijn en Inge aan de afwas (iedereen blij...).

Dag 17: Mystic Beach

Via modderpaden, plankenpaadjes, gladde boomwortels, een hangbrug en tredes uitgehakt in een enorme omgevallen boom zijn we door het regenwoud van China Beach Provincial Park naar Mystic Beach gelopen: een mooi donkergrijs zandstrand met een 15 meter hoge waterval die van de rots direct op het strand valt met links en rechts enkele ondiepe uitgesleten grotten en een net zo hoge schommel die daar ooit is opgehangen.

Na 2 uur op het strand toch maar de terugweg aanvaard, nadat we door een Canadese nog gecomplimenteerd werden met die ‘adorable kids' van ons. Ja, zolang ze op het strand kunnen spelen wel...

Bijna terug bij de camper kwamen we een stel tegen dat het plan had opgevat om op het strand van Mystic Beach te overnachten dit weekend. Er stonden al twee tentjes en we kwamen meerdere mensen tegen die dezelfde plannen hadden, waarvan één zelfs met een enorme koelbox. Het bier moet immers koud blijven. Maar dit stel was nog meer van plan. Behalve de rugzakken hadden ze een kruiwagen afgeladen vol met van alles en nog wat. We wensten ze nog succes met hun wel erg ambitieuze plan. Binnen een half uur waren ze daar ook zelf achtergekomen, want toen stonden ze alweer op de parkeerplaats. En even later zat alles weer in de auto en waren ze weg. Einde romantisch weekend op het strand bij de ondergaande zon...

Dag 16: Op het gemak

We zijn vanochtend begonnen in East Sooke Park waar we een wandelingetje langs het strand hebben gemaakt. Hier hebben we de voor Canadese begrippen bijzondere Geat Blue Heron gezien. Een grote vogel die wij beter kennen als de blauwe reiger. Linde en Floor vermaken zich prima op het strand en brengen alle weetjes van Lo Camps gelijk in de praktijk.

Daarna door naar Ayum Creek Waterfront CRD Reserve Park, ‘a birdwatchers paradise'. Nou, op wat meeuwen en een plastic vogel na, was er weinig vogel te bekennen. Wel moesten we een beekje doorwaden, dus avontuur genoeg. En ook hier schelpen, dus de dametjes hadden het naar hun zin.

Dag 15: Parkeerbon

Vanochtend de boot genomen naar Vancouver Island vanwaar we nog een laatste blik konden werpen op ons kajakeilandje. En wat hebben we toch een geluk gehad met het weer gisteren! Vandaag is het koud en nat.

Op de boot kwamen we nog een Nederlands stel tegen dat sinds 2 maanden op Salt Spring Island woont. Zij zijn aangestoken door Lo en hebben uiteindelijk de stap gewaagd om hier te gaan wonen. En via Lo hadden zij weer van ons gehoord. Nou, wie weet...

Bij aankomst in Victoria hebben we het Royal BC Museum bezocht. Veel over de indianencultuur en mooie -kunst, waaronder veel totempalen.

Bij terugkomst bij de camper gingen we eerst nog even lunchen en prompt stopte er een parkeerwachter op z'n scootertje voor onze camper die enthousiast begon te schrijven. We waren immers over de 3½ uur gratis parkeertijd heen en hij had ons 4½ uur geleden ook al gespot. Maar gelukkig was hij de vervelendste niet. Hij zag dat we helemaal uit Ontario kwamen (tenminste, dat staat op ons nummerbord), dus kregen we slechts een ‘Parking Infraction Warning' ipv een Ticket. Oef, dat scheelt CAD 150,- (€100,-).

Dag 14: Zeekajakken

Vandaag een topdag! Zeekajakken met Lo Camps: reisgids, bioloog, kajakinstructeur en gewoon een hele aardige vent.

Het weer zat gelukkig mee vandaag. In het begin een klein buitje, maar verder prima kajakweer op rustig water. Linde bij Lo in de kajak en Marijn, Inge en Floor in de andere. Linde en Floor allebei met hun eigen peddeltje, voor het geval ze mee wilden peddelen. Het was even afwachten hoe ze het zouden vinden, maar ze vonden het prachtig en hingen aan Lo's lippen.

Na een uur kajakken in het Gulf Islands National Park, zijn we bij het onbewoonde Russell Island aan land gegaan. Daar liet Lo ons werkelijk alles zien van wat er zoal aan zeeleven te bewonderen is. Paarse, roze, groene, bruine en oranje zeesterren die er slijmerig uitzien, maar enorm stevig blijken aan te voelen (met uitzondering van de oranje zonnebloem zeester).

Maar ook ontelbare krabben, waarvan Linde inmiddels precies weet te vertellen wanneer het een mannetje of vrouwtje is. Verder nog zee-anemonen, zeekomkommers (lijken op enorm grote bruin-oranje naaktslakken) en clams (grote schelpdieren die zich met een enorme slurf voeden). Van werkelijk alles wat daar te vinden was, wist Lo precies te vertellen hoe het leeft.

Op het eilandje zelf nog twee slangetjes gezien en de ‘levensgevaarlijke' tijgerslak (met jong!).

Na een uitgebreide verzorgde lunch gingen we weer de zee op en voeren langs de kust uiteindelijk weer huiswaarts. Nadat een zee-arend nog een laatste groet bracht (hij vloog laag over na een mislukte vispoging), waren we zo tegen vieren weer op het strandje waar we vanochtend vertrokken waren.

Lo hoort vannacht in zijn slaap Floor waarschijnlijk nog roepen: Lo Camps, Lo Camps (100x). Nee, verlegen was ze vandaag niet.

Dag 13: Paarse zeesterren

De campingeigenaar was gisteravond en vanochtend niet te vinden, maar omdat we de code van de slagboom nog hadden van de dag ervoor, zijn we maar gewoon gaan staan. Het geld hebben we in de brievenbus gedaan. Eerlijk hè.

Om 9.00 de veerboot van Tsawwassen (Vancouver) naar Swartz Bay (Vancouver Island) genomen (1½ uur) en daarna direct de veerboot naar Fulford Harbour op Salt Spring Island (½ uur). We hadden geluk bij de tweede omdat de auto's al op de boot reden. Wij werden zo langs de hele rij gedirigeerd. Anders hadden we 2 uur moeten wachten.

Op grote afstand hebben we een stuk of 5 Killer Whales (Orca's) gezien. Nou ja gezien, we zagen een paar vage vinnen uit het water omhoog steken.

Daarna doorgereden naar Ruckle Provincial Park en één van de acht RV-plekken bemachtigd (RV=camper). Daarna een klein wandelingetje langs de kust gemaakt, waar we de paarse zeesterren uit het Vancouver Aquarium in het echt zagen. Ook de rivierotters lieten zich uitgebreid bewonderen. Linde ging nog bijna op een (echte!) slang staan en 4 hertjes gedroegen zich alsof ze in een hertenkamp zijn. Vanaf een meter of 5 lieten ze zich uitgebreid aanschouwen. Samen met de zeehond, Wild Turkey, Bald Eagle en Pileated Woodpecker was er dus veel wild te bewonderen.

Dag 12: Vogeltjes kijken

Vanochtend zijn we eerst naar het Reifel Migration Bird Sanctuary (geen dierentuin, maar echt vrije natuur) geweest om vogeltjes te kijken. En die waren er in alle soorten en maten. Vooral het feit dat je de vogels mocht voeren, was voor Linde en Floor erg leuk. En Marijn kon zich uitleven met zijn toeter, eh... telelens. En wat zijn die Canadezen toch aardig. Een stel kocht voor Linde en Floor zomaar zakjes vogelvoer en de dame in het bezoekerscentrum kwam met van alles aandragen voor jong en oud. Dat soort dingen maakt het allemaal extra leuk.

Daarna door naar het Vancouver Aquarium. Dit is dus wel een echte dierentuin (wat je ook merkt aan de entreeprijzen). De dolfijnen, zeeleeuwen, zeeotters en beluga's waren leuk. Ook nog een kleine roofvogelshow. Maar vooral de verzameling kikkers, kwallen en allerlei aquaria waren mooi. En eindelijk hebben we Sid (voor de huiskamervraag: wie weet nog uit welk film?) in levende lijve gezien. Maar hij was wel erg traaaaag.

Dag 11: Camper gerepareerd?

Vandaag stond in het teken van de camperreparaties, maar we zijn eerst terug in de tijd gegaan in Fort Langley, één van de oudste handelsposten in Noord-Amerika. Aanvankelijk ontstaan tbv de handel in kostbare beverpelzen met de oorspronkelijke bewoners (indianen, die ook hier Aboriginals genoemd worden). Maar na de eerste goudvondsten kwam hier een eind aan. En net als hen, heeft Linde vanochtend ook goud gevonden!

Daarna naar Cruise Canada om de camper in de zomerstand te laten zetten. We kunnen nu eindelijk naar het toilet (en handen wassen, douchen) in de camper! Ons alternatieve toilet, inmiddels ‘de plaspan' genoemd, kan weer voor zijn oorspronkelijke doel gebruikt worden. Ook de lekkage aan het dak is verholpen (zegt men...), nieuw bed gevraagd en gekregen want de andere was nog nat en muf, plus wat kleinere reparaties. De koelkast is van boven tot onder doorgelicht door Canada's beste camper-koelkast-specialist (zegt men...), maar er schijnt een onderdeel kapot te zijn dat niet zomaar vervangen kan worden. We moeten de koelkast dus met beleid aan en uit zetten om niet alles te laten bevriezen (zie dag 3). De voorruit die er net voor ons vertrek nieuw in is gezet lekt, maar dat zouden we door een Carglass na moeten laten kijken. Misschien doen we dat later nog een keer, maar nu niet.